۱۳۸۹ تیر ۲۷, یکشنبه

«جنبش سبز چه راهکارهایی پیش‌رو دارد؟ (خرد جمعی سبز)»

خردجمعی سبز: "خبرنگاران سبز" هر هفته پرسشی را برای هم‌اندیشی با مخاطبان در میان می‌گذارد تا پاسخهایی جامع‌تر و تحلیل‌هایی همه‌جانبه‌تر بدست آید. شماری از پاسخهای دریافتی، بعنوان پاسخ‌های برتر، انتخاب و با نام (واقعی یا مستعار) نویسندگان آن در سایت منتشر خواهند شد. پاسخ‌های خود را می‌توانید در متن‌های کوتاه تا 300 کلمه یا به صورت مقاله‌ کامل به صورت کامنت در زیر این مطلب بگذارید و یا به آدرس greenreply@greencorrespondents.com ایمیل کنید.
پرسش این هفته: جنبش سبز چه راهکارهایی پیشرو دارد؟ آیا باید منتظر مناسبتی برای تظاهرات خیابانی بود؟ آیا شعارهای شبانه قابل تکراراست؟ آیا شعارنویسی بر روی اسکناسها ادامه دارد؟ آیا تحریم‌ شرکت‌های آگهی دهنده به صدا و سیما موثر بود؟ آیا توسعه آگاهی مردم تنها راهکار است؟ به چه روشی می‌توان به بسط آگاهی (خصوصا بین گروه‌های خاکستری جامعه) کمک کرد؟ آیا راهکار جدیدی را برای ادامه اعتراض می‌شناسید؟ چه وقت زمان دعوت به اعتصاب فراخواهد رسید؟

در بین کنش‌های جنبش سبز آنچه بیشتر به حیات اجتماعی آن کمک کرده تظاهرات خیابانی بوده است. حکومت نیز سخت کوشیده با همه‌گونه ابزار و همه نیروها از تجمع‌های مردمی جلوگیری کند و آن‌ها را سرکوب کند تا هزینه این نوع اعتراض را به شدت بالا ببرد. بنابراین، آیا باید کنش خیابانی را فراموش کرد؟

از سوی دیگر، برای حفظ انسجام و یکپارچگی، جنبش سبز نیاز به حضور در سطح جامعه دارد. بدون حضور ملموس در جامعه، مردم نسبت به موجودیت و موفقیت جنبش دچار تردید می شوند و فعالین نیز شاید سرخورده ‌شوند و این خود شاید باعث شکل‌گیری اختلافات داخلی شود و گاهی تقابل‌های ناخواسته شکل گیرد. به همین دلیل، لزوم یافتن راهی عملی برای ادامه حضور اجتماعی جنبش با توجه به ظرفیت فعلی آن و نیروی سرکوب حکومت، بطور کامل احساس میشود.

پس پرسش هفته «خرد جمعی سبز» این است: شما چه راهکاری را برای حضور اجتماعی موثر جنبش سبز پیشنهاد می‌کنید؟

5 جعبه زیر فرم نظرات برای تبدیل فینگلیش به فارسی است:

ناشناس گفت...

با سلام
به نظر من تنها راهکار باقیمانده برای نجات از شر این حکومت یکسره کردن کار آن با برخورد متقابل است.
من هم باابراز خشونت در یک جامعه مدنی و دموکرات مخالفم اما شرایط جامعه ما در حال حاضر بگونه ای است که تنها راهکار باقیمانده و عملی برای نجات زندگی خود و فرزندانمان رفتار متقابل با حکومت است.
اگر بسیجیان و سپاهیانی که تنها برای 200 هزار تومان یا مبالغی از این دست برای سرکوب و کشتار مردم به خیابان می آیند بدانند که همانند مردم حضورشان در خیابان دارای هزینه است و احتمال کشته شدن آنها نیز به دست مردم وجود دارد ، مطمئن باشید که تعداد بسیار زیادی از آنها دیگر به خیابان نمی آیند و حکومت به سرعت از پا در خواهد آمد.
من خیلی از این افراد را می شناسم که به نوعی دارای گرایشات یا تفکرات سبز هستند اما صرفا بدلیل نیاز مالی در این سرکوبها شرکت کرده اند.

دیر یا زود این تنها راهی خواهد بود که جنبش سبز برای نجات خود از آن استفاده خواهد کرد. امیدورام که این زمان خیلی دور نباشد و زودتر از عقلمان استفاده کنیم و در زمان حیات خود آزادی ایران از دست دیکتاتورها را مشاهده کنیم.

ناشناس گفت...

برنامه امريكا و متحدانش حمله به ايران و نابود كردن ان ، نه تنها براي غارت مملكت بلكه بنا به اعتقادات و پيشگوييهاي مذهبيشان است و احمدي نژاد و داستان اتمي بهانه اي براي رسيدن به اين هدف مي باشد. تنها راه جلوگيري ، سقوط حكومت تند رو و روي كار اومدن حكومت دموكرات مي باشد.

ناشناس گفت...

به نظر من راه طولانی در پیش داریم تا سایر گروههای جامعه رو به اعتراض بکشیم .فرهنگسازی بهترین راهکاره و باید اسکناس نویسی دیوار نویسی شعار شبانه در مناسبات مختلف رو هم ادامه بدیم و ... اما باید به مردم ایران بفهمونیم که کشورمون تو خطر نابودی هست هر کاری میکنید ساکت نشینید.هم جنگ به ضرر ماست هم سازش اما زیاد نباید به خارجی اجازه بدیم دخالت کنهکی میتونه جز منو تو درد مارو چاره کنه

Xman گفت...

مهمترین اشتباه عمدی یا غیرعمدی که جنبش سبز مرتکب شد این بود که برگزاری تظاهرات خیابونی رو محدود کرد به مناسبت ها و اینکار باعث شد که حکومت خودش رو برای همچین روزایی آماده کنه و به راحتی به سرکوب گری بپردازه و حکومت بعد از هر تظاهراتی تجدید قوا میکرد برای سرکوب گری بعدی.مثل در روز عاشورا اونهمه آدم اومدند توی خیابون و به خوبی سازماندهی شدند و تونستند تهران رو دچار گسست امنیتی کنندو نمی بایست که این حرکت عظیم به راحتی عقب نشینی کنه بلکه باید فردای اونروز هم مردم به خیابون می اومدند و اونقدر به خیابون اومدنها رو ادامه میدادند تا به نتیجه برسند.دومین مسئله این هستش که باید برای مردمی که به خیابون میان هدفی تعریف بشه.مثلن بگن ما ده روز میایم تو خیابون،تحت هیچ شرایطی عقب نشینی نمیکنیم و هدفمون تسخیر بیت رهبری،صداوسیما و مجلس و کاخ ریاست جمهوری و همه قوای قدرت هستش.تا وقتی مردم ندونند برای چی و برای قراره به خیابون بیان دیگه نخواهند اومد.جنبش باید برای مردم مشخص کنه درصورتی که ج. اسلامی از بین رفت چه کسانی و چه برنامه هایی برای بهبودی ایران دارند؟
شعارنویسی بر روی اسکناسها و پخش جزوه هایی که آگاهی مردم رو در زمینه های مختلف بالا ببره مهمترین کاری هستش که در حال حاضر از دست اعضای عادی جنبش بر میاد.باید کتابچه هایی مثل «منشور حقوق بشر»،«دموکراسی چیست؟»،«چرا ما خواهان جدایی دین از سیاست هستیم؟»،«مدعیان قدرت پس از ج.ا چه کسانی هستند؟چه برنامه هایی دارند؟»،«آزادی چیست» و .... (به زودی کتابهایی در این زمینه هارو برای دانلود قرار میدم.ازشون پرینت بگیرین و در بین اعضای خانواده و دوستان پخش کنین.)
به مردم توضیح بدین که اگه جنبش سبز پیروز بشه چه تغییراتی در سطوح مختلف جامعه به وجود میاد و هر قشر و گروهی چه امتیازاتی به دست میاره.در واقع به هر طریق ممکن با زبون هرکسی و با توجه به آرزوهاش سعی کنین که در دلش اشتیاق به آزادی و پیروزی رو ایجاد کنین تا ببینیم بزرگان جنبش سبز چه تصمیمی خواهند گرفت.

من منم مبارز گفت...

به نظر من باید هدف از سوی رهبران جنبش مشخص شود و ما شروع کنیم به اطلاع رسانی تا تمام اقشار جامعه را برای یک روز معین آماده کنیم و برنامه هم مشخص باشد مثلا تسخیر بیت رهبری یا ریاست جمهوری و کار را تمام کنیم

ارسال یک نظر

به جای «فینگلیش» نوشتن لطفا متن لاتین خود را در اینجا تبدیل به متن فارسی کنید و سپس آن را در جعبه نظرات قرار دهید و بفرستید. با سپاس.
 
باز طراحی کامل و کلیه‌ی حقوق:خبرنگاران سبز [تبدیل قالب:] Deluxe Templates --- [طراحی اولیه:] Masterplan --- [بهینه و فارسی شده:] مجتبی ستوده