خاطره استعفاى مصدق در 25 تير ماه بر سر گرفتن وزارت جنگ از شاه و راى مجلس شورا در 26 تير ماه به فرمان نخست وزيرى قوام، بسيار تكرار شده است و مرور آن شايد لزوم اين مقال نباشد كه اينجا سخن از خواست يك ملت و حمايت آنان است از نخست وزير محبوب خود. آنجا كه همه اركان مدنى به يارى يكديگر ميايند در تحقق خواستى واحد. روحانيت، بازار، احزاب و گروه هاى سياسى و اجتماعى و توده مردم، همراه ميشوند و هم خواسته و حماسهاى میآفرينند به بلنداى قيام 30 تير و در يك روز، آنچنان رسا ميخواهند و آنچنان قدرتمند ظاهر ميشوند كه راهى جز پذيرش مطالبه براى دستگاه حاكم باقى نميگذارند.
حاصل قيام سى تير، دهها كشته است و صدها مجروح و البته يك پيروزى عظيم:
دكتر محمد مصدق، باز بر كرسى نخست وزيرى مينشيند، اينبار به حكم يك ملت.
ساعت 5.30 دقيقه بعد از ظهر 30 تير انبوه مردم مقاومى كه اينك با قيام خونين خود دكتر مصدق را به نخستوزيرى برگزيده بودند، به جانب خانه مصدق روانه ميشوند. ساعتى بعد مصدق كه بر بالكن خانه ظاهر شده بود در پاسخ به احساسات بيشائبه مردم با ياد شهداى قيام ملي 30تير، در حالي كه اشك مىريخت، با كلامي بريده بريده گفت: “اى كاش مرده بودم، و ملت ايران را اين طور عزادار نمیديدم. اى مردم من به جرأت میگويم كه استقلال ايران از دست رفته بود ولى شما با رشادت خود آن را گرفتيد."
1 جعبه زیر فرم نظرات برای تبدیل فینگلیش به فارسی است:
"اى مردم من به جرأت میگويم كه استقلال ايران از دست رفته بود ولى شما با رشادت خود آن را گرفتيد."
درود به شرقش
ارسال یک نظر