موسوی و کروبی، فرماندهان جنگی نیستند که سربازانشان را برای خنثی کردن مینها به عبور از میدان مین فراخوانند. بر خلاف اسلافشان، شیوه آنها پیروزی خون بر شمشیر نیست. انسان نه وسیله، که هدف مبارزه شان است.
خبرنگاران سبز/ حقوق بشر/احمد سعیدی:هر روزبر دردها و آلاممان افزوده میشود؛ همه دلخونین شدهاند. خشم درونمان را پر کرده است. ابزارهای مبازره هم که این روزها به حداقل رسیده است. پس باید چه کرد؟ در این آورد سخت و دشوار، گروهی ترجیح دادهاند حالا که زورشان به منبع آلام امروزشان نمی رسد، این خشم را بر سر همدیگر خالی کنند، گروهی نغمه یاس سر میدهند و گروهی در تخیلات و توهمات، به تصور پیروزی به مرزبندی و افزودن مطالبات پرداختهاند و دستهای پیدا و نهان حکومت هم در دامن زدن به این ناملایمات کاملا قابل دیدن است. این البته قصه چهره غالب جنبش نیست و بدنه اصلی جنبش که روزهای بلوغش را تجربه میکند، نیک می داند که تبدیل خشم به نفرت و یاس اندیشهای سبز نیست.
وظیفه رهبران سبز در این میانه سخت دشوار است. از یک سو، نه می بایست سر تسلیم فرود آورند که سپاه انبوه و بی شمارشان بی رمق و سرخورده گردد و سوی دیگر، باید راه چارهای نیز بجویند. و البته موسوی و کروبی، نه بسان قهرمانان اساطیری، که در نقش رهبران مدرن، اخلاقیترین تصمیمشان را گرفتند. اگر باور کنیم، که درد امروز جنبش، درد تحقیر انسانیت است و پیروزی را نه در حصول نتیجه به هر قیمت، بلکه دستیابی اخلاقی به اهدافی انسانی بدانیم، درخواست موسوی و کروبی برای شکستن اعتصاب آزادگان دربند را باید گامی در جهت پیروزی جنبش به حساب آوریم.
ولی باز هستند کسانی که به این تصمیم معترضند و منتقد. انتقاد حق همه است و زیبایی جنبش سبز چنان است که نقد را نه نغمت که نعمتی برای تعالی جنبش و روزهای آینده آن می داند. هم از این روست که نگارنده ضمن محترم شمردن حق انتقاد این دوستان، نقدی نیز بر این انتقادها دارم.
دوستی نوشته بود که از این درخواست رهبران سبز به درد آمده و آنها را به بیهنری و انفعال و عدم درایت در استفاده از فرصتهایی نظیر اعتصاب روزنامه نگاران و تبدیل آن به اهرمی برای فشار به حاکمان محکوم کرده بود. پاسخ این است که نباید فراموش کرد که اقبال عمومی مردم به رهبران سبز، به دلیل صداقت، پایمردی و رویکرد اخلاقی در رفتار سیاسی شان بوده است. این رویکرد اخلاقی حکم می کند، که در مبارزه، انسانها را وسیلهای برای هدف غایی، هر چند مطلوب، قرار ندهند.
موسوی و کروبی، فرماندهان جنگی نیستند که سربازانشان را برای خنثی کردن مینها به عبور از میدان مین فراخوانند. بر خلاف اسلافشان، شیوه آنها پیروزی خون بر شمشیر نیست. انسان نه وسیله، که هدف مبارزه شان است. آمدهاند که دردها و آلام هموطنانمان را کاهش دهند. چگونه از آنها بخواهیم، که به تهییج اعتصاب کنندگان که در شرایط سخت زندان به سر میبرند، بپردازند؟ استقامت وپایمردی آزدگان دربند برای افشای ستمگریهای این حکومت ستودنی است، اما تهییج آنها به نحوی که جانهای عزیزشان به خطر افتد، نه اخلاقی است و نه عاقلانه.
بسیار مسرورم که رهبران سبز، هنر سواستفاده از جانها و انسانها را ندارند. بگذار که به بیهنری محکوم شوند، اما از شکوه اخلاق سقوط نکنند. تصمیم اخلاقی رهبران سبز، نه دردآور که ستودنی است. هنگامی که تن عزیزترین عزیزانمان در بند و سختی است نباید بخواهیم که از این سختی بهره برداری کنیم.
مبارزه امروز، تفنن و تفریح نیست. پای جان انسانها در میان است. شاید دیر نباشد که خبرهای ناگوار بشنویم، به ویژه که شنیدهها از تصمیم مبارزان آزادی در ادامه اعتصاب غذایشان حکایت دارد. پس باید همصدا شد و هر قدر که میتوانیم صدای دربندشان را بلندتر کنیم. شاید که این حکومت جائر اندکی شرم کند. ولی همچنین باید همصدا با رهبران سبزمان آنها را به شکستن اعتصاب غذایشان فراخوانیم که:
وظیفه رهبران سبز در این میانه سخت دشوار است. از یک سو، نه می بایست سر تسلیم فرود آورند که سپاه انبوه و بی شمارشان بی رمق و سرخورده گردد و سوی دیگر، باید راه چارهای نیز بجویند. و البته موسوی و کروبی، نه بسان قهرمانان اساطیری، که در نقش رهبران مدرن، اخلاقیترین تصمیمشان را گرفتند. اگر باور کنیم، که درد امروز جنبش، درد تحقیر انسانیت است و پیروزی را نه در حصول نتیجه به هر قیمت، بلکه دستیابی اخلاقی به اهدافی انسانی بدانیم، درخواست موسوی و کروبی برای شکستن اعتصاب آزادگان دربند را باید گامی در جهت پیروزی جنبش به حساب آوریم.
ولی باز هستند کسانی که به این تصمیم معترضند و منتقد. انتقاد حق همه است و زیبایی جنبش سبز چنان است که نقد را نه نغمت که نعمتی برای تعالی جنبش و روزهای آینده آن می داند. هم از این روست که نگارنده ضمن محترم شمردن حق انتقاد این دوستان، نقدی نیز بر این انتقادها دارم.
دوستی نوشته بود که از این درخواست رهبران سبز به درد آمده و آنها را به بیهنری و انفعال و عدم درایت در استفاده از فرصتهایی نظیر اعتصاب روزنامه نگاران و تبدیل آن به اهرمی برای فشار به حاکمان محکوم کرده بود. پاسخ این است که نباید فراموش کرد که اقبال عمومی مردم به رهبران سبز، به دلیل صداقت، پایمردی و رویکرد اخلاقی در رفتار سیاسی شان بوده است. این رویکرد اخلاقی حکم می کند، که در مبارزه، انسانها را وسیلهای برای هدف غایی، هر چند مطلوب، قرار ندهند.
موسوی و کروبی، فرماندهان جنگی نیستند که سربازانشان را برای خنثی کردن مینها به عبور از میدان مین فراخوانند. بر خلاف اسلافشان، شیوه آنها پیروزی خون بر شمشیر نیست. انسان نه وسیله، که هدف مبارزه شان است. آمدهاند که دردها و آلام هموطنانمان را کاهش دهند. چگونه از آنها بخواهیم، که به تهییج اعتصاب کنندگان که در شرایط سخت زندان به سر میبرند، بپردازند؟ استقامت وپایمردی آزدگان دربند برای افشای ستمگریهای این حکومت ستودنی است، اما تهییج آنها به نحوی که جانهای عزیزشان به خطر افتد، نه اخلاقی است و نه عاقلانه.
بسیار مسرورم که رهبران سبز، هنر سواستفاده از جانها و انسانها را ندارند. بگذار که به بیهنری محکوم شوند، اما از شکوه اخلاق سقوط نکنند. تصمیم اخلاقی رهبران سبز، نه دردآور که ستودنی است. هنگامی که تن عزیزترین عزیزانمان در بند و سختی است نباید بخواهیم که از این سختی بهره برداری کنیم.
مبارزه امروز، تفنن و تفریح نیست. پای جان انسانها در میان است. شاید دیر نباشد که خبرهای ناگوار بشنویم، به ویژه که شنیدهها از تصمیم مبارزان آزادی در ادامه اعتصاب غذایشان حکایت دارد. پس باید همصدا شد و هر قدر که میتوانیم صدای دربندشان را بلندتر کنیم. شاید که این حکومت جائر اندکی شرم کند. ولی همچنین باید همصدا با رهبران سبزمان آنها را به شکستن اعتصاب غذایشان فراخوانیم که:
آزاد مردان زندانی! همه آزادی خواهان و حق طلبان پیام شمارا شنیدند و استواری شما را بر سر مطالبات انسانی و مشروع مشاهده کردند.درود بر شما! ایستادگی شما گواه بر آن است که می توان بدن ها را به محبس کشید، اما نمی توان بر جان آن ها چیره شد.
عزیزان ملت و پیشتازان جنبش سبز! اکنون که پیام شما و خانواده های مبارزتان در سطح جهان و داخل کشور منتشر شده است، مردم نگران سلامتی شما به عنوان سرمایه های سبز کشورند. ما ازهمه شما درخواست می کنیم اعتصاب غذای خود را پایان دهیدپیشنهاد می کنم، تا دیر نشده و خبرهای ناگوار از اوین مخابره نشده، به حکم وظیفه اخلاقی مان کمپینی ملی و عظیم تشکیل دهیم که صدای این عزیزان را بلندتر و رساتر به گوش همگان رساینم، و در عین حال از آنها بخواهیم که اعتصابشان را بشکنند.
1 جعبه زیر فرم نظرات برای تبدیل فینگلیش به فارسی است:
کاملا درسته، مبارزه امروز مبارزه هدف وسیله را توجیه می کند نیست ، هدف رهبران سبز پیروزی خون بر شمشیر نیست بلکه حفظ خون و جان ارزشمند انسانها است .بسیار خوشحالم از اینکه رهبران سبز بیش از هر چیز برای جان انسانها ارزش قایل هستند.
ارسال یک نظر