گفت: دیکتاتور امروز ایران را سرنگون کردیم آیا براستی تاریخ فردای ما بهتر از امروز خواهد بود؟ گفتم: تاریخ جیره خوار ماست، تاریخ را ما آدمیان میسازیم. اینک که زمان، زمانه ماست؛ اکنون ما، سازنده فردای ماست. باید ببنیم امروز چه باید کرد؟ بیاییم قنبرک بزنیم و زانوی غم بغل بگیریم و به ضجرکُش شدن رضایت بدهیم؟! نخیر، نباید از ترس مرگ خودکشی بکنیم باید که از شاملو بیاموزیم: «گر بدينسان زيست بايد پست، من چه بی شرمم اگر فانوس عمرم را به رسوايی نياويزم بر بلند کاج خشک کوچهی بن بست.» و یا این شعر حمید مصدق را آویزه گوش کنیم: «از کجا که من و تو شور یکپارچگی را در شرق باز برپا نکنیم/ از کجا که من و تو مشت رسوایان را وانکنیم/ من اگر برخیزم، تو اگر برخیزی، همه بر میخیزند/ من اگر بنشینم، تو اگر بنشینی، چه کسی برخیزد؟ چه کسی با دشمن دون آویزد؟ /چه کسی میخواهد من و تو ما نشویم، خانه اش ویران باد/ من اگر ما نشوم، تنهایم؛ تو اگر ما نشوی، خویشتنی/ حرف را باید زد، درد را باید گفت.» آری، همراه شو عزیز
وعده ما ۲۲ خرداد ...این سبز ترین روز سال
0 جعبه زیر فرم نظرات برای تبدیل فینگلیش به فارسی است:
ارسال یک نظر