احزاب چهارگانه ايران نوين، مردم، پان ايرانيسم و ايرانيان كه همگى به نوعى حكومت ساخته و فرمايشى بودند نيز تحمل نشدند و ديكتاتورى عريان در قالب داشتن يك حزب به عنوان پايه دموكراسى به ميدان آمد و مجلس و دولت نيز تحت پوشش نمايندگان همين حزب درآمدند.و اما حزب رستاخيز كه از حزب بودن خود تنها يك نام و مسير بروكراسى و ادارى را آموخته بود و هيچگونه تناسبى با نفس پايين به بالاى احزاب مترقى و مدرن جهان را نداشت، در طي سه سال و شش ماه عمر خود، با تك صدايى نشان دادن محيط جامعه و پرهيز از نقد حكومت و فعاليت دولت و مجلس، عملا راهي را رفت كه به تكثير ناراضيان خاموش انجاميد و آنزمان كه صدايى برخواست، ناگهان به فرياد مبدل شد و فرياد به آتش زدن آن سكوت مرگبار منتهى گشت.
تك حزبى بودن كشورهايى با مدل حكومتى ديكتاتورى در غالب كشورهاى همسايه ايران نيز سابقه دارد. حزب بعث در كشورهاى عربى و حزب كمونيست در همسايگان شمالى ايران و البته نتيجه همه آنها نيز در طول تاريخ به شكست و سقوط حاكميت انجاميده است. دكتر محمود احمدی نژاد، رييس منتصب دولت پس از نهم در نطق اخير خود اين راه رفته را باز تكرار ميكند و تاريخ بیصبرانه در انتظار ثبت سرعت گيرى سقوط حكومت اسلامى ميماند.
احمدینژاد(به نقل از تابناک) با بیان اینکه با تشکیل جناحبندیهای سیاسی، فاتحه بعضی از ارزشهای انقلاب خوانده شد، گفت: نظام ما تنها یک حزب دارد و آن ولایت است.
1 جعبه زیر فرم نظرات برای تبدیل فینگلیش به فارسی است:
انگار سرنوشت محتوم همه ی دیکتاتورهای جهان یک جور رقم میخورد. شاه در پایان سلطنتش حزب رستاخیز را به میان کشید و حالا سید علی خامنه ای و نوکرش در ماههای آخر نظام کثیفشان حزب ولایت را به میان آورده اند.تو گویی قاعده ای برای دیکتاتورها پایان سیاهشان را رقم میزند ،
ارسال یک نظر