فردای حمله‌ به ایران چه اتفاقی خواهد افتاد؟

حمله نظامی‌ به ايران در زمره گزينه‌هايی است که اين روزها بسيار از آن می‌شنويم. گزينه‌ای که پس از تشديد تحريم‌ها عليه ايران و شک در باب کارآمدی آنها بيش از پيش پررنگ شد. در اين ميان اما کمتر کسی توجهی به واکنش جامعه جهانی به اين حادثه کرده است. تصور کنيم که اسرائيل به ايران حمله می‌کند. واکنش ايران به اين حمله بيست و چهار ساعت پس از وقوع آن چه خواهد بود؟

خبرنگاران سبز/ سیاست/ بین‌الملل:
حمله نظامی‌ به ايران در زمره گزينه‌هايی است که اين روزها بسيار از آن می‌شنويم. گزينه‌ای که پس از تشديد تحريم‌ها عليه ايران و شک در باب کارآمدی آنها بيش از پيش پررنگ شد. در اين ميان اما کمتر کسی توجهی به واکنش جامعه جهانی به اين حادثه کرده است. تصور کنيم که اسرائيل به ايران حمله می‌کند. واکنش ايران به اين حمله بيست و چهار ساعت پس از وقوع آن چه خواهد بود؟ يکی از پاسخ‌های احتمالی به اين حمله بی شک تشديد فشارها بر اسرائيل از سوی جامعه بين الملل خواهد بود.

در اين ميان بی‌شک ايالات متحده نيز چاره‌ای نخواهد داشت جز اعمال فشار بر رفيق شفيق قديمی‌ به واسطه برنامه هسته‌ای که سالهاست از چشم‌ها پنهان می‌کند. در اين شرايط بی‌شک واشنگتن از تل‌آويو می‌خواهد که به خلع سلاح هسته‌ای روی آورد و يا به معاهده منع تکثير تسليحات هسته‌ای بپيوندد. بی‌شک در ميانه اين فرمايش‌ها، واشنگتن بايد از رهبران تل‌اويو بخواهد که مجوز حضور بازرسان آژانس در خاک سرزمين‌های اشغالی را هم صادر کند. شايد اگر يک سال پيش بود، تحقق اين سناريو بسيار دور از ذهن بود اما با توجه به موضع‌گيری شديد عليه تسليحات هسته‌ای اسرائيل در نشست بازنگری معاهده منع تکثير تسليحات هسته‌ای که چند ماه پيش به ميزبانی ايالات متحده برگزار شد و رويکرد ضد تسليحاتی که باراک اوباما از نخستين روزهای حضور در قدرت اتخاذ کرده است، امروز تحقق اين سناريو هم چندان دور از ذهن نيست.

بی‌شک رژيم اسرائيل که خود تسليحات هسته‌ای در اختيار داشته و البته عضو ان پی تی هم نيست در شرايط حمله به کشوری که عضو ان پی تی است و مدرکی هم دال بر برخورداری‌اش از تسليحات هسته‌ای وجود ندارد، در موضع غيرقابل دفاعی قرار خواهد گرفت. حتی اگر اسرائيل ادعا کند که اين حمله نبردی بازدارنده بوده و در راستای ممانعت از دستيابی ايران به تسليحات هسته‌ای. روزنامه اسرائيلی ‌هاآرتص در ادامه گزارش خود از فردای حمله به ايران می‌نويسد: حتی آن دسته از اسرائيلی‌ها که خواهان الحاق اين رژيم به ان پی تی و تلاشش در راستای خاورميانه‌ای عاری از تسليحات هسته‌ای هستند نيز اعتقاد دارند که خلع سلاح اسرائيل به واسطه تحقق سناريو بالا به هيچ وجه آبرومندانه و مطلوب نيست.

مقاومت اسرائيل در برابر فشارها مساوی است با انزوای اين رژيم. بی‌شک زياده‌روی‌های اسرائيل در بعد پنهان کاری‌های هسته‌ای تا حدودی تحمل می‌شود و پس از آن انواع تحريم‌های نظامی‌، مالی و تجهيزاتی آغاز خواهد شد. در شرايطی که اسرائيل به اين فشارها تن دهد، بايد از استراتژی تک قطبی بودن قدرت که همواره در خاورميانه تعقيب می‌کرد، فاصله بگيرد. بايد از آرزوی خود برای نظارت بر منطقه البته با عبور از خطوط قرمز آژانس بين‌المللی انرژی هسته‌ای هم بگذرد.

بايد اعتراف کنيم که استراتژی هسته‌ای اسرائيل از همان ابتدا هم اشتباه بود. هيچ تضمينی وجود ندارد که اين استراتژی حتی يکی از اهداف اسرائيل را هم در منطقه تامين کند. اين استراتژی نتوانست مانع از حمله به مناطق پرجمعيت در جنگ خليج فارس شود، نتوانست در جنگ دوم لبنان و يا نبردهای غزه عملا کاری برای اسرائيل پيش ببرد. تهديد هسته‌ای اسرائيل نتوانست مانع از انتفاضه شود.

در توافقنامه صلح ميان اسرائيل با مصر و يا اردن، اين تسليحات هسته‌ای نبودند که ميانجی‌گری کردند. مساله مهمتر اين است که هر بار قدرتی در خاورميانه تمايل به هسته‌ای شدن خود را عيان می‌کند، اين ما هستيم که بيش از پيش متوجه ناکارآمدی تسليحات هسته‌ای می‌شويم و البته تمام تلاش خود را به کار می‌گيريم تا پتانسيل‌های ايران و اعراب را هم از ميان برداريم.

اسرائيل ايران را به راه انداختن رقابت هسته‌ای متهم می‌‌کند و اين در حالی‌ست که مدارک مستدلی وجود دارد که اثبات می‌کند که اين حرکت‌های مارپيچ اسرائيل است که منتهی به ميل به هسته‌ای شدن در ميان کشورهای خاورميانه شده است. حتی به جرات می‌توان ادعا کرد که تمايل صدام حسين به برخوردای از تسليحات شيميايی و هسته‌ای و فروزان شدن شعله‌های اين تمايل در ميان مصری‌ها نيز عاملی نداشت جز پيوستن آرام و در خفای اسرائيل به بلوک قدرتمندان هسته‌ای. خاورميانه هسته‌ای در يک قدمی‌ ما است.

اسرائيل در حال حاضر با يک دو راهی روبرو است: خاورميانه هسته‌ای و يا خلع سلاح. يا بايد تمامی ‌کشورها در خاورميانه از تسليحات هسته‌ای برخوردار باشند و يا هيچ کشوری نبايد اين مزيت را در آغوش بکشد. (+)