شايد پرداختن به روزى كه اصالت از روح الله خمينى مى گيرد براى بسيارى دور از ذهن و نادرست باشد. شايد پرداختن به روزى كه نامى از خارج از ايران دارد براى بسيارى توجيه نداشته باشد. اما به راستى روز قدس چه روزى است و چرا بايد سبز شود؟
خبرنگاران سبز/ سياست/ خسرو امينى:
اولين بار ابراهيم يزدى با سمت وزير امور خارجه دولت موقت انقلاب 57 ثبت آخرين جمعه ماه رمضان را به عنوان روز قدس پيشنهاد داد ودر ۱۶ مرداد ۱۳۵۸، پس از بمباران جنوب لبنان توسط نیروهای دفاعی اسرائیل، سید روحالله خمینی بدون اشاره به ابراهیم یزدی، از مسلمانان جهان خواست تا آخرین جمعهٔ ماه رمضان را به عنوان «روز قدس» انتخاب کنند و در این روز همبستگی خود را در حمایت از «حقوق قانونی مردم مسلمان فلسطین» به نمایش بگذارند.
خمينى در مورد روز قدس گفت : «روز قدس فقط روز فلسطین نیست، روز اسلام است؛ روز حکومت اسلامی است. روزی است که باید جمهوری اسلامی در سراسر کشورها بیرق آن برافراشته شود. روزی است که باید به ابرقدرتها فهماند که دیگر آنها نمیتوانند در ممالک اسلامی پیشروی کنند. من روز قدس را روز اسلام و روز رسول اکرم میدانم، و روزی است که باید ما تمام قوای خودمان را مجهز کنیم.»
و اين رويه هر ساله بصورت حكومتى تعقيب ميشد و عده اى از عمال، وابستگان، مستخدمين تحت امر حكومت و پاره اى از مردم در آن مراسم شركت ميكردند و بر عليه صهيونيسم، ماهيت اسرائيل و استكبار جهانى شعار ميدادند و پس از آن در نماز جمعه هفته شركت ميكردند.
سال 1388 و در پى كودتاى دهمين دوره رياست جمهورى و فضاى اعتراضى حاصل از آن، اين مراسم نيز شكلى ديگر به خود گرفت و با شعارهايى جديد و بسيار جنجالى دنبال شد. شعار معروف " نه غزه، نه لبنان، جانم فداى ايران" شاخص ترين شعار آنروز بود و تا رسيدن به روز قدس سال جارى، يعنى با گذر يكسال از آن، كماكان محل بحث و نقد و تاييد و انكار است.
در آستانه روز قدس 1389 لازم است با بازنگرى بر اين روز، دليل ضرورت سبز بودن و آميختگى با جنبش اعتراضى و آزاديخواهانه ملت ايران را بررسى كنيم.
چنانچه پيشنر ذكر شد، اينروز بر پايه نفى ظلم و استكبار مناسبت يافت.
ملت ايران با حضور اعتراضى خود ميتوانند ظلم مدعيان ظلم ستيزى جهانى در خانه خود را به رخ جهانيان بكشند و مشروعيت حكومتى را كه داعيه رهبرى امت اسلام و صيانت از حقوق مسلمين در سراسر پهنه گيتى را دارد زير سوال ببرند.
ملت ايران با حضور اعتراضى خود ميتوانند چشم جهانيان را به صلح طلبى و دموكراسى خواهى نهادينه در فرهنگ ايران بگشايند.
ملت ايران با حضور اعتراضى خود ميتوانند در بين توده هاى مسلمان، آبرويى را كه حكومت اسلامى ايران به ضرب هزينه بسيار در اين سالها براى خود خريده است و ادعاى رهبرى جهان اسلام او را به يكباره بر آب بريزند و مقبوليت پوپوليستى حكومت را زايل نمايند.
ملت ايران با حضور اعتراضى خود ميتوانند مجامع و شوراهاى بين المللى حقوق بشر را از ظلم و ستم حكومت اسلامى بر مردم خود آگاه سازند و در روزى كه رسانه هاى جهانى به اخبار آن پوشش ميدهند، صداى خود را به جهان آزاد برسانند.
ملت ايران با حضور اعتراضى خود ميتوانند مشروعيت داخلى حكومت را در بين توده و اقشار هنوز معتقد به رژيم زير سوال برند و هر وجدان آگاهى را متوجه سازند كه چراغى اگر هست، به خانه رواست و بر حتى مسجد نيز حرام است.
ملت ايران با حضور اعتراضى خود ميتوانند به حكومت و رهبر و مسئولين نظام بفهمانند كه حناى تزوير آنان ديگر رنگى ندارد و علاوه بر زنده و پويا بودن جنبش اعتراضى و آزاديخواهانه ملت، حتى روزهاى مناسبتى خود حكومت نيز از اين موج مبرى نيست و در ساحل آرامش نخواهد بود.
ملت ايران با حضور اعتراضى خود ميتوانند به خود و به يكديگر بقبولانند كه ايران در مسير آزادى گام نهاده است و راه پس رفت و سكون، ديگر براى هميشه بسته خواهد بود.
خمينى در مورد روز قدس گفت : «روز قدس فقط روز فلسطین نیست، روز اسلام است؛ روز حکومت اسلامی است. روزی است که باید جمهوری اسلامی در سراسر کشورها بیرق آن برافراشته شود. روزی است که باید به ابرقدرتها فهماند که دیگر آنها نمیتوانند در ممالک اسلامی پیشروی کنند. من روز قدس را روز اسلام و روز رسول اکرم میدانم، و روزی است که باید ما تمام قوای خودمان را مجهز کنیم.»
و اين رويه هر ساله بصورت حكومتى تعقيب ميشد و عده اى از عمال، وابستگان، مستخدمين تحت امر حكومت و پاره اى از مردم در آن مراسم شركت ميكردند و بر عليه صهيونيسم، ماهيت اسرائيل و استكبار جهانى شعار ميدادند و پس از آن در نماز جمعه هفته شركت ميكردند.
سال 1388 و در پى كودتاى دهمين دوره رياست جمهورى و فضاى اعتراضى حاصل از آن، اين مراسم نيز شكلى ديگر به خود گرفت و با شعارهايى جديد و بسيار جنجالى دنبال شد. شعار معروف " نه غزه، نه لبنان، جانم فداى ايران" شاخص ترين شعار آنروز بود و تا رسيدن به روز قدس سال جارى، يعنى با گذر يكسال از آن، كماكان محل بحث و نقد و تاييد و انكار است.
در آستانه روز قدس 1389 لازم است با بازنگرى بر اين روز، دليل ضرورت سبز بودن و آميختگى با جنبش اعتراضى و آزاديخواهانه ملت ايران را بررسى كنيم.
چنانچه پيشنر ذكر شد، اينروز بر پايه نفى ظلم و استكبار مناسبت يافت.
ملت ايران با حضور اعتراضى خود ميتوانند ظلم مدعيان ظلم ستيزى جهانى در خانه خود را به رخ جهانيان بكشند و مشروعيت حكومتى را كه داعيه رهبرى امت اسلام و صيانت از حقوق مسلمين در سراسر پهنه گيتى را دارد زير سوال ببرند.
ملت ايران با حضور اعتراضى خود ميتوانند چشم جهانيان را به صلح طلبى و دموكراسى خواهى نهادينه در فرهنگ ايران بگشايند.
ملت ايران با حضور اعتراضى خود ميتوانند در بين توده هاى مسلمان، آبرويى را كه حكومت اسلامى ايران به ضرب هزينه بسيار در اين سالها براى خود خريده است و ادعاى رهبرى جهان اسلام او را به يكباره بر آب بريزند و مقبوليت پوپوليستى حكومت را زايل نمايند.
ملت ايران با حضور اعتراضى خود ميتوانند مجامع و شوراهاى بين المللى حقوق بشر را از ظلم و ستم حكومت اسلامى بر مردم خود آگاه سازند و در روزى كه رسانه هاى جهانى به اخبار آن پوشش ميدهند، صداى خود را به جهان آزاد برسانند.
ملت ايران با حضور اعتراضى خود ميتوانند مشروعيت داخلى حكومت را در بين توده و اقشار هنوز معتقد به رژيم زير سوال برند و هر وجدان آگاهى را متوجه سازند كه چراغى اگر هست، به خانه رواست و بر حتى مسجد نيز حرام است.
ملت ايران با حضور اعتراضى خود ميتوانند به حكومت و رهبر و مسئولين نظام بفهمانند كه حناى تزوير آنان ديگر رنگى ندارد و علاوه بر زنده و پويا بودن جنبش اعتراضى و آزاديخواهانه ملت، حتى روزهاى مناسبتى خود حكومت نيز از اين موج مبرى نيست و در ساحل آرامش نخواهد بود.
ملت ايران با حضور اعتراضى خود ميتوانند به خود و به يكديگر بقبولانند كه ايران در مسير آزادى گام نهاده است و راه پس رفت و سكون، ديگر براى هميشه بسته خواهد بود.
0 جعبه زیر فرم نظرات برای تبدیل فینگلیش به فارسی است:
ارسال یک نظر