نجابت محصورت را می‏شناسم و از یادت نمی‏کاهم

خبرنگاران سبز/ فرهنگ، هنر و ادبیات:
بی‌قرارم ... بی‌قرار

ترا که در قفس آجری نگه داشته‏اند بی‌هيچ محکمه‏ای
و من دل‌آشوب برق چشمانت هستم
سعی کن عمق احساسم را در اين حصار کلمات بفهمی
ای نجابت محصور...

شنيده ام ذره ذره از تنت خرج می‏کنی
تا روح بلندت ديوارهای اسارت را تاب بياورد
شيرها تاب بند ندارند می‌دانم!
شنيده‌ام، اما، دندان بر جگر می‌گذاری و آب می شوی ...

آنجا چه خبر است!؟
در آن قبرستان عدالت، پاسخگويی نيست؟!
من از زندان بان تو می‌ترسم
او رسم مردانگی نمی داند...
من بی‌قرارم ... بی‌قرار
بی‌قرار آذرخشی که باورهای ناشده‌ام را آتش زد
(باران مشرقی)